Cesarskie cięcie to zabieg chirurgiczny, który potocznie nazywa się „cesarką”. Jest wykonywany, by za pomocą rozcięcia powłok brzusznych i macicy, wyjąć dziecko. Kiedy przeprowadza się planowane cesarskie cięcie, a kiedy cesarskie cięcie na życzenie? Podpowiadamy poniżej.
Cesarskie cięcie jest wykonywane w znieczuleniu zewnątrzoponowym lub podpajeczynówkowo. W większości wypadków cesarskie cięcie ma charakter planowany, jednak zdarzają się sytuacje, kiedy okoliczności wymagają natychmiastowej interwencji specjalisty. Wtedy stosowana jest narkoza, czyli znieczulenie ogólne.
Planowane cięcie cesarskie – jak wygląda jego przebieg?
Planowane cięcie cesarskie odbywa się w okolicach 38 tygodnia ciąży. Zazwyczaj pacjentka zostaje przyjęta do szpitala wieczorem, w dniu poprzedzającym datę porodu.
Przed zabiegiem wskazane jest, by kobieta była na czczo. Powinna dokładnie umyć i ogolić podbrzusze w miejscu, w którym lekarz wykona nacięcie. Ciężarnej zakładany jest cewnik, a w kroplówce podawane są elektrolity.
W czasie planowanego cesarskiego cięcia znieczulenie podaje się poprzez cewnik. Gdy zostanie podłączona aparatura (monitorująca parametry życiowe), lekarz przystępuje do zabiegu, czyli nacięcia wszystkich warstw powłok brzusznych i wydobycia dziecka. Noworodek zostaje położony na piersi mamy lub oddany do przytulenia tacie (jeśli jest możliwa jego obecność w szpitalu). Następnie lekarz zszywa warstwy powłok brzusznych, co należy do najdłuższego etapu zabiegu.
Jakie są wskazania do cesarskiego cięcia?
Wskazania do cesarskiego cięcia dzielimy na położnicze i pozapołożnicze.
- Do grupy pierwszej zaliczamy: nieprawidłowe ułożenie główki, przedwczesne odklejenie łożyska, niewłaściwe położenie płodu przy trwającej czynności skurczowej, podejrzenie krwotoku spowodowanego pęknięciem macicy, ciężki stan przedrzucawkowy, dystocja szyjkowa, poród przedwczesny płodu (gdy poród naturalny związany jest ze zbyt dużym ryzykiem uszkodzenia lub zgonu), epizody bradykardii płodu lub ciężka bradykardia oporna na leczenie zachowawcze, wypadnięcie pępowiny i deceleracje późne bądź zmienne (przy nieefektywnej czynności skurczowej).
- Do grupy drugiej zaliczamy: patologie położnicze w obrębie miednicy i patologie kręgosłupa (uniemożliwiające poród drogami natury), wskazania neurologiczne, choroby o podłożu sercowo – naczyniowym (powodujące III i IV stopień niewydolności krążenia w skali NYHA), wskazania psychiatryczne, choroby płuc (mające przebieg z ograniczeniem pojemności życiowej), retinopatie o zaawansowanym stopniu, odwarstwienie siatkówki, opryszczkę narządów płciowych.
Cesarskie cięcie na życzenie – czy tokofobia jest wskazaniem?
Cesarskie cięcie na życzenie jest wykonywane w przypadku istnienia wyraźnych wskazań do jego przeprowadzenia. Jednym z nich jest tokofobia, czyli paniczny strach przed porodem. Zaburzenie to może pojawiać się, np. gdy kobieta rodzi po raz pierwszy, doświadczyła traumy lub depresji po poprzednim porodzie, nie planowała ciąży lub ma niedojrzałą osobowość.
Tokofobia wiąże się z męczącymi myślami na temat porodu, koszmarami sennymi, nasilającym się lękiem i epizodami paniki, obniżonym samopoczuciem, jak i poczuciem wyobcowania.
Tokofobia wymaga konsultacji psychologicznej lub psychiatrycznej, gdyż lęk, który towarzyszy kobiecie, może mieć negatywny wpływ na współpracę z personelem medycznym podczas porodu. Regularne wizyty u specjalisty pomagają zniwelować strach i pacjentka często sama decyduje się na naturalny przebieg porodu.
Cesarskie cięcie a ryzyko zakrzepicy
U kobiet po cesarskim cięciu występuje podwyższone ryzyko zachorowania na zakrzepicę. Tak naprawdę pojawia się ono już w momencie, kiedy kobieta jest w ciąży.
Badania wskazują, że u 90% ciężarnych, które dotknęła zakrzepica, objawy występują tylko w lewej nodze. Jednak w wielu wypadkach może przebiegać, nie dając żadnych symptomów i z tego względu jest jednym najniebezpieczniejszych powikłań ciąży, jak i okresu połogu.
Zobacz więcej: