Pon - Pt: 7:00-19:00
Weekendy i święta: 9:00-17:00
Eksperci na naszej infolinii chętnie odpowiedzą na wszystkie Twoje pytania związane z badaniami lub Twoim problemem. Zadzwoń
Napisz maila:
biuro@testdna.pl
Sprawdź placówkę w Twoim mieście:
www.testdna.pl/punkty-pobran/
Choroba Duhringa to skórna postać celiakii. Objawia się głównie poprzez różnorodne zmiany skórne np. rumień czy pęcherzyki. Pierwsze symptomy choroby Duhringa z reguły pojawiają się dość późno – między 14, a 40 rokiem życia. Jest także możliwość pojawienia się choroby u dzieci. Po jej zdiagnozowaniu konieczne jest wdrożenie ścisłej diety eliminującej gluten. Jakie są objawy, jak zbadać chorobę Duhringa?
Spis treści
Choroba Duhringa to inaczej opryszczkowe zapalenie skóry powiązane z celiakią, czyli trwałą nietolerancją glutenu. Choroba ta nie jest jednak powiązana z wirusem opryszczki. Podobnie jak celiakia należy do autoimmunologicznych chorób glutenozależnych i jest skórną reakcją organizmu na spożycie glutenu. Z tego względu choroba Duhringa często nazywana jest skórną postacią celiakii.
W trakcie tej dolegliwości nie ma objawów jelitowych, nie jak w przypadku klasycznej celiakii. Dodatkowo opryszczkowe zapalenie skóry ma również zdefiniowane predyspozycje genetyczne i często występuje w rodzinach, w których zdiagnozowano już celiakię.
Przyczyny choroby Duhringa często są trudne do określenia. Najczęściej jest ona wywołana czynnikami genetycznymi (geny jak przy celiakii) oraz środowiskowymi. Wpływ na pojawienie się choroby Duhringa może mieć także celiakia występująca u bliskiego krewnego, gdyż jest to choroba dziedziczona.
Objawy choroby Duhringa pojawiają się dość późno. Pacjenci zauważają je zazwyczaj między 14 a 40 rokiem życia. Skarżą się wtedy na następujące zmiany skórne:
Najczęściej zmiany skórne pojawiają się na łokciach, kolanach, pośladkach, plecach i twarzy. U większości pacjentów towarzyszy im świąd i pieczenie. Pacjenci często je drapią, dlatego mogą one pozostawiać po sobie strupy i blizny.
Diagnostykę choroby Duhringa można rozpocząć od wykonania wykonanie badania genetycznego. Ważną kwestią jest również wykonanie badania przeciwciał – szczególnie w kierunku przeciwciał klasy IgA EmA. Lekarze wykonują także pacjentowi badanie histopatologiczne zdrowej skóry. Jej fragment z reguły pobiera się z pośladka. Na jego podstawie sprawdza się, czy w skórze występują ziarniste złogi IgA. Pacjenci z podejrzeniem choroby Duhringa często muszą wykonać także biopsję jelita cienkiego.
Leczenie choroby Duhringa składa się z diety eliminacyjnej oraz stosowania leków farmakologicznych. Chorzy muszą przestrzegać ścisłej diety bezglutenowej. Jej efekty u większości pacjentów zaczynają pojawiać się po 6-8 miesiącach. Po takim czasie zauważalna jest poprawa, ale zmiany skórne całkowicie zaczynają ustępować średnio po roku stosowania diety bez glutenu.
Dieta pacjenta z chorobą Duhringa powinna być także uboga w jod, ponieważ zaostrza on zmiany skórne. Chory powinien więc unikać soli jodowanej, ryb morskich oraz owoców morza. Może on je spożywać tylko okazjonalnie.
Dietę eliminacyjną wspomaga się leczeniem farmakologicznym. Nie jest ono konieczne u osób z łagodnym przebiegiem choroby Duhringa. Pozostali pacjenci muszą zażywać lek Dapson. W czasie jego stosowania konieczne są regularne kontrole u lekarza i badania, ponieważ lek ten może wywoływać takie powikłania, jak anemia, obniżenie liczby krwinek białych czy uszkodzenie wątroby.
Spis treści
Artykuły
Badania
Koszyk
