testdna.pl / Artykuły / Okiem psychologa: ...

Okiem psychologa: Jak poradzić sobie po stracie ciąży?

Poronienie to utrata ciąży w okresie od poczęcia do 24. tygodnia jej trwania. Taka definicja nie daje jednak pełnego obrazu, bo poronienie to również utrata marzeń, planów i nadziei związanych z nienarodzonym dzieckiem.

To utrata obiektu miłości i więzi, która może rozwijać się na długo przed porodem. Jest doświadczeniem, które często odbiera rodzicom poczucie kontroli i bezpieczeństwa, podważa przekonanie o własnej wartości i wiarę w to, że mogą mieć dzieci.

Emocje związane z poronieniem

Poronienie może także prowadzić do utraty w sferze relacji z innymi. Czasem jest to kryzys w związku i oddalenie się od siebie nawzajem. Innymi razy to poczucie braku zrozumienia ze strony innych ludzi i społeczna izolacja. W zależności od tego, w którym tygodniu ciąży wystąpiło poronienie, może ono wywołać różne emocje i myśli. Niemniej jednak każda utrata ciąży, również na jej wczesnym etapie, może być bolesnym doświadczeniem.

Emocje związane z poronieniem

Spis treści

Poronienie może wywołać różne, czasem zaskakujące emocje. Pamiętaj, że nie ma takich uczuć, które powinnaś lub których nie powinnaś przeżywać w takim momencie. To ważne, żeby otworzyć się i zaakceptować wszystkie emocje, potrzeby i myśli. Poniżej znajdziesz opis przeżyć, które mogą, ale nie muszą się w Tobie pojawić.

Na początku prawdopodobnie przeżyjesz szok. Utrata ciąży wydaje się wtedy nierealna, w głowie pojawia się chaos, pustka lub niedowierzanie. Możesz czuć się zdystansowana albo nie odczuwać niczego. Jest to naturalna reakcja, kiedy stawiamy czoła trudnym lub traumatycznym wydarzeniom.

Świadomość utraty przychodzi, kiedy pierwsze reakcje szoku i niedowierzania opadną. Pojawiają się wtedy smutek, pustka i poczucie braku. Uczucia te mogą być subtelne, ledwie dostrzegalne albo bardzo wyraźne, przysłaniające wszystko inne. Ich siła może zależeć od wielu czynników, między innymi od przebiegu i tygodnia ciąży, więzi, marzeń i planów związanych z narodzinami dziecka, historii starań o ciążę i wcześniejszych poronień, a także od innych doświadczeń życiowych, osobowości i sposobów radzenia sobie z emocjami. Pamiętaj, że masz prawo przeżywać żałobę, również jeśli doświadczyłaś utraty na wczesnym etapie ciąży.

Poczucie winy i złość – jak sobie z nimi radzić?

Większość kobiet przeżywa poczucie winy w związku ze stratą. Nawet jeśli wiedzą, że poronienie nastąpiło z przyczyn losowych lub niezależnych od nich, doszukują się swojego wpływu na bieg wydarzeń. Obwiniają się o to, że zrobiły coś, co zaszkodziło ich dziecku lub go nie ochroniły. Zdarza się, że tego rodzaju myślom towarzyszy poczucie, że jest się gorszą od innych matek. Czasem kobiety są przekonane, że głęboko zawiodły lub rozczarowały swojego partnera. Często niepokoją się o kolejną ciążę – zadają sobie pytania, czy będzie ona możliwa, a także boją się, że ponownie doświadczą utraty. Tego rodzaju myśli i uczucia, mimo że bardzo bolesne, są naturalne.

Inną częstą emocją jest złość na siebie lub na partnera. Czasem jest to wściekłość na siłę wyższą lub los. Przyczyną tego uczucia może być poczucie niesprawiedliwości. Zdarza się, że wiąże się z przekonaniem o byciu oszukaną, zawiedzioną lub zdradzoną przez swoje ciało. Wiele kobiet może odczuwać zazdrość, kiedy spotyka inne mamy w ciąży lub z małymi dziećmi. Potrzeba wycofania się z kontaktów z innymi i zamknięcia w sobie na jakiś czas jest wtedy zrozumiała.

Zdarza się, że stracie ciąży towarzyszą liczne pytania, na które trudno jest odpowiedzieć. Co spowodowało poronienie? Dlaczego mnie to spotkało? Czy można było temu zapobiec? Gdzie jest teraz moje dziecko? Czy ten smutek kiedyś minie? Czy jestem mamą? Czy mam szansę na kolejną ciążę? Czy mam prawo przeżywać żałobę? Podobnych pytań może być więcej. Są one wyrazem głębokiej potrzeby rozumienia i nadawania sensu temu, co nas spotyka. Dlatego możliwość ich stawiania jest ważna, nawet jeśli nie otrzymujemy jasnych odpowiedzi.

Radzenie sobie z utratą ciąży to proces, który wymaga czasu. Początkowo emocje są intensywne i nakładają się na siebie. Później fale smutku, złości czy poczucia winy rozdzielone są przez coraz dłuższe okresy spokoju i akceptacji. Silniejsze uczucia mogą pojawić się w takich okresach jak święta, planowana data porodu lub rocznica utraty ciąży. Warto wtedy o siebie zadbać i pozwolić sobie na przeżycie pojawiających się emocji.

Radzenie sobie z doświadczeniem utraty

Pamiętaj, że poronienie nastąpiło prawdopodobnie z przyczyn niezależnych od Ciebie. Oznacza to, że nie zrobiłaś niczego, co mogło je wywołać, ani też nie mogłaś go uniknąć. Powtarzaj sobie te słowa tonem pełnym troski i zrozumienia, za każdym razem, kiedy zaczniesz się obwiniać. Pamiętaj również, że strata ciąży w żadnej mierze nie obniża Twojej wartości jako partnerki, kobiety i człowieka.

Trudne emocje związane ze stratą będą z czasem coraz słabsze. Wspomnienie o poronieniu stanie się mniej bolesne, a Ty będziesz potrafiła cieszyć się życiem na nowo. Czas leczy rany pod warunkiem, że pozwolisz sobie na doświadczanie uczuć, które się w Tobie pojawiają. Stwarzaj sobie przestrzeń, w której będziesz mogła przeżyć żałobę i wzmocnić się. Nie spiesz się, daj sobie tyle czasu, ile potrzebujesz. Jeśli myślisz o kolejnej ciąży, pamiętaj, żeby rozpocząć starania, kiedy będziesz na nią gotowa zarówno w sferze fizycznej, jak i emocjonalnej.

Rozmawiaj o tym, co przeżywasz. Możesz podjąć rozmowę ze sobą samą – w myślach lub pisząc dziennik. Dzięki temu będziesz potrafiła lepiej rozpoznać oraz nazwać swoje uczucia i potrzeby. Podziel się swoimi myślami i emocjami z partnerem. Posłuchaj tego, jak on się czuje i jak sobie radzi. Rozmowa może sprawić, że to trudne doświadczenie zbliży Was do siebie nawzajem. Jeśli tego potrzebujesz, porozmawiaj z inną kobietą, która także straciła ciążę. Bycie wysłuchaną przez kogoś, kto dobrze wie, co teraz czujesz, może dodać Ci prawdziwej otuchy.

Daj sobie czas…

Nie próbuj wymazywać z pamięci tego, co się wydarzyło. Wprost przeciwnie – upamiętnij doświadczenie ciąży, życie dziecka i Twoją więź z nim. Na początku może to być bolesne, ale z czasem przeżycie utraty odnajdzie miejsce w złożonej historii Twojego życia. Dzięki temu osiągniesz spokój głębszy i bardziej trwały niż ten, który wynika z odcięcia się od wspomnień. Zachowaj pamiątki po ciąży – może to być dodatni test lub zdjęcie USG. Pielęgnuj w sobie dobre wspomnienia, na przykład tego momentu, w którym dowiedziałaś się o ciąży lub powiedziałaś o niej partnerowi albo kiedy po raz pierwszy usłyszałaś bicie serca swojego dziecka. Możesz upamiętnić jego życie przez zapalenie symbolicznej świeczki, postawienie figurki aniołka w specjalnym miejscu Twojego domu, posadzenie pięknego kwiatu lub drzewka w ogrodzie, zrobienie sobie tatuażu z imieniem dziecka. Pozwól sobie wspominać, szczególnie w okresie rocznic. Pamiętaj, że nawet jeśli nie zdążyłaś stworzyć więzi fizycznej z dzieckiem, możesz pielęgnować więź duchową i emocjonalną.

Życie po stracie? Jak sobie radzić?

Pożegnaj się. Jeśli nie zdecydowałaś się na pochówek bezpośrednio po poronieniu lub nie było takiej możliwości, możesz pożegnać się w sposób symboliczny. Takie domknięcie prowadzi do złagodzenia bólu i przynosi otuchę.

Zadbaj o to, by z doświadczonej przez Ciebie utraty zrodziło się jakieś dobro. Możesz wesprzeć inne kobiety po stracie, dzieląc się swoją historią. Innym pomysłem jest wspomożenie jakiejś akcji charytatywnej w imieniu Twojego dziecka. Niezależnie od tego, jakie działanie podejmiesz, pomaganie innym jest dobrym sposobem na nadanie sensu trudnym doświadczeniom.

Jeśli czujesz, że Twój smutek, złość, poczucie winy i inne emocje trwają za długo, są zbyt trudne do wytrzymania lub sprawiają, że nie możesz skupić się na innych sprawach w Twoim życiu, poszukaj pomocy u profesjonalisty. Porozmawiaj z psychologiem lub psychoterapeutą. Czasem wystarczy kilka spotkań, żeby poczuć się lepiej. Jeśli wiara jest dla Ciebie źródłem otuchy i wzmocnienia, pomyśl o rozmowie z osobą duchowną.

Pozwól sobie żyć dalej i cieszyć się innymi aspektami Twojego życia. Rozwijaj swoje pasje. Realizuj się zawodowo. Spełniaj się w bliskich relacjach w rodzinie i wśród przyjaciół. A kiedy przyjdzie na to czas, pozwól sobie na myśli, marzenia i starania o kolejną ciążę