Przezierność karku pomaga wykryć u nienarodzonego jeszcze dziecka różne zaburzenia, np. choroby genetyczne lub wady wrodzone. Na czym polega to badanie? Co robić w przypadku uzyskania nieprawidłowego wyniku badania? Podpowiadamy.
Przezierność karku – co to takiego?
Przezierność karku (inaczej ocena przezierności karkowej płodu lub NT) to jedno z badań prenatalnych, wykonywanych w I trymestrze ciąży. Przezierność karku oznacza odległość pomiędzy tkankami miękkimi i skórą, mierzoną na wysokości karku płodu. Badanie wykonuje się celem rozpoznania u dziecka zawczasu cech, które mogą wskazywać na obecność wad wrodzonych lub chorób genetycznych.
Przezierność karku – jak ją zbadać?
Przezierność karku to badanie nieinwazyjne, wykonywane przez powłoki brzuszne ciężarnej, pod kontrolą USG. Uzyskany wynik jest interpretowany przez lekarza w odniesieniu do innych parametrów, takich jak np. wiek ciąży czy też wielkość płodu.
Co oznacza zwiększona przezierność karku?
Zwiększona przezierność karku oznacza, że dochodzi do nadmiernego gromadzenia się płynu pod skórą na karku. Taki objaw może świadczyć o różnych wadach wrodzonych lub chorobach genetycznych, np. [1] [2] [3]:
- wrodzonych wadach serca,
- zespole Downa.
O zwiększonej przezierności karku mówimy przeważnie wtedy, gdy wynik badania przezierności karku wynosi powyżej 3,5 mm [4]. Liczne nowe badania naukowe wykazały jednak, że już przy nieznacznie zwiększonym NT (≥ 3 mm) można mówić o wysokim ryzyku niekorzystnego przebiegu ciąży, co więcej, już wyniki na poziomie od 2,5 do 2,9 mm zwiększają ryzyko wystąpienia u dziecka aneuploidii chromosomów [5].
Przezierność karku – co robić po uzyskaniu nieprawidłowego wyniku badania?
Nieprawidłowy wynik badania przezierności karku nie oznacza, że dziecko na pewno urodzi się chore. Świadczy jedynie o podwyższonym ryzyku wystąpienia nieprawidłowości. Po otrzymaniu takiego rezultatu badania ciężarna jest kierowana na dodatkowe badania, takie jak np. USG połówkowe, test zintegrowany czy też bardzo dokładne badania wolnego płodowego DNA (NIPT).
Źródła:
1. Haak M., van Vugt J.M.G., 2003. Pathophysiology of increased nuchal translucency: a review of the literature. Human Reproduction Update 9(2): 175–184.
2. De Domenico R. et al., 2015. Increased nuchal traslucency in normal karyotype fetuses. Journal of Perinatal Medicine 5(2): 23-26.
3. Baby Centre – Nuchal translucency (NT) scan. https://www.babycentre.co.uk/a544491/nuchal-translucency-nt-scan
4. Lugthart M.A., Bet B. B., Elsman F., van de Kamp K., de Bakker B. S., Linskens I. H., van Maarle M. C., van Leeuwen E., Pajkrt E., 2021. Increased nuchal translucency before 11 weeks of gestation: Reason for referral? Prenatal Diagnosis 41 (13): 1685-1693.
5. Yin D., Chen L., Wang L., Zeng Y., Tang F., Wang J., 2022. Does isolated nuchal translucency from 2.5 to 2.9 mm increase the risk of fetal chromosome disease? Molecular Genetics and Genomics 297(6): 1643-1648.
* W zależności od kursu walutowego